Deze morgen hebben we toch wat langer kunnen blijven liggen, want het was iets frisser dan normaal.
We zorgden ervoor dat we opnieuw de parade konden bijwonen en trokken rond 7.40 uur naar school.
Vandaag speelden we met enkele oudste kinderen en vooral de jongste van de nurseryclass een memorie. Deze memorie hadden we namelijk gekregen van Kathy haar ouders om hier weg te geven aan de juffrouwen van de klas. Het was de bedoeling om het geheugen van de kinderen nog eens te testen en het aanleren van Engelse woorden. De meeste kinderen, vooral de jongste spreken maar enkele woorden Engels, dus was het soms wat moeilijk om dingen uit te leggen. Gelukkig konden we onze hulplijn inschakelen: het Kiswahili woordenboek.
De kinderen amuseerden zich en dit merkten we aan hun enthousiasme. Alleen de afbeeldingen op zich vonden ze leuk en mooi.
Voor de kleinsten bleek dit een moeilijke opdracht te zijn (3-4 jaar), maar toch slaagden we in onze opzet.
Tussen de break brachten we even een bezoekje aan Socafas voor het verzorgen van Stephanie haar geïnfecteerde wonde. Met een klein mes en ontsmettingsmiddel haalde dokter Evans alle vuiligheid eruit. Het was een pijnlijke bevalling, want Stephanie had even een appelflauwte. Gelukkig was het in de namiddag stukken beter en is de pijn al wat verdwenen.
Na de break trokken we terug naar school en werkten we nog even verder met enkele groepjes van kinderen. Voor de lunch maakten we nog even tijd om een nieuw spel te maken, namelijk sudoku. Dit maakten we namelijk van de roosters van de kaartjes van onze memorie die we de hele ochtend spelen. Dit spel zullen we volgende week eens proberen uit te werken in class 1.
Toen trokken we naar huis om onze buik van een lekkere maaltijd te voorzien.
In de namiddag trokken we terug naar school en gingen even op de zolder zoeken achter knutselmateriaal. We willen namelijk deze week de kinderen iets laten knutselen, maar wat zullen we later vertellen.
Rond 15.30 uur was het tijd voor de kleinste om de klassen te poetsen en werden wij om 16.00 uur verwacht voor een meeting met de headteacher en die werd bijgestaan door Michael de manager en James de onderdirecteur.
De bedoeling van dit gesprek was om de voorbije 6 weken te overlopen en te evalueren. Uit dit gesprek bleek dat we goed bezig zijn en alle tips die ze ons de voorbije weken gegeven hebben zijn toegepast. Zelf onze dresscode is dik in orde nu, want er wordt van ons verwacht dat we een rok dragen.
De appreciatie voor ons werk is enorm en hij ziet onze graag bezig wanneer we met de kinderen aan het werken zijn, zowel in de klas zelf, met groepjes, binnen of buiten. De directeur komt ook af en toe eens kijken en doet zelf nieuwe kennis op. We leerde hem eenvoudige sudoku’s aan.
Ze wisten ons de vertellen dat ze door ons al veel nieuwe dingen hebben ontdekt, want het verschil in lesgeven is heel groot. Het is niet te vergelijken met ons goed onderwijssysteem.
Door dit gesprek gingen we met een goed gevoel naar huis en het gaf ons een boost om de volgende zes weken er nog harder tegenaan te gaan. We go for it!! We zien het helemaal zitten.
Nu zitten we hier op het terrasje bij Stephanie haar ouders en typen we de blog. We zullen stilletjes aan onze weg moeten inkorten, want de duisternis is aan het vallen.
Daag iedereen. Tot later…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten