Vandaag stonden we om 7.00 uur op. We hadden een voormiddag gepland in Ukunda. We namen een klein ontbijt en maakten ons klaar om dan een flinke wandeling te maken richting Ukunda. Met onze rugzak gevuld met een flesje water en twee appels vertrokken we. We wandelen niet via de grote baan, maar via de airstrip die op enkele meters van onze woning ligt.
Om 8.30 uur wachten we iemand op van de plaatselijke bevolking in het dichtnabije Ukunda niet ver van ons huis. Tijdens onze wandeling kwamen we ogen tekort want tussen kleine, arme hutjes stonden echt mooie kasten van huizen. We konden onze ogen niet geloven. De meeste huizen waren dan ook van Engelsen waar de Kenianen mogen wonen als ze ook de klusjes deden in en rond het huis. Onderweg kwamen we ook enkele bekende mensen en kinderen tegen van de Rainbow School We kregen vele jambo’s te horen en sloegen af en toe eens een praatje met de ouders van de kinderen.
Uiteindelijk kwamen we aan in Ukunda en konden we eens rustig rondkijken. Het was eens leuk om zonder al te veel gezaag even te snuffelen tussen alle dingen. Bij het eerste kraampje dat we tegenkwamen hadden we al meteen prijs. We zagen er enkele mooie sjaals liggen en kochten die dan ook voor een goed prijsje. Gedurende de hele ochtend wandelden we tussen de kraampjes en kochten we enkele andere spullen. We deden soms echte koopjes. Zo kochten we een dubbele sjaal die we dan voor een goedkope prijs in twee lieten knippen en naaien in Aisha’s Boutique. Het was wel leuk om dat eens te zien, want ze werken hier echt nog met oude naaimachines zoals vroeger. Soms wandelden enkele kinderen mee van school en konden we nog een praatje slaan. Het was raar om daar bijna als enige blanke rond te lopen tussen al die Kenianen. Gelukkig hadden we een goede gids mee die ons veilig door het dorp leidde. In het stadje zagen we toch wel veel taferelen. Zoals kleine kinderen die een baby droegen, het vlees dat buiten hing om te verkopen, mensen die zware dingen versleuren op hun fiets, karren en nog zoveel meer. Dit laatste kon wel eens gevolgen met zich meebrengen: gebroken eitjes.
Toen het bijna middag was trokken we richting ons huis. Onderweg kwamen we ook het allereerste verkeersbord tegen. Deze wou aangeven dat er een drempel zou zijn, maar die was nergens te bespeuren. Misschien komt die er wel over enkele jaren pas. We maakten daarna terug een mooie wandeling door the village,maar dan wel met meer luxe dan hier in Maweni.
Eenmaal thuisgekomen haalden we onze sleutel bij Kebene en namen we een kijkje naar de nieuwe keuken, de nieuwe woning en de vele andere zaken die verandert zijn. In de namiddag werkten we wat verder aan onze muziekinstrumenten. Zo maakten we enkele ribbelflessen. Daarna genoten we even van de stilte hier rondom ons, want we waren namelijk alleen thuis. Om 19.00 uur kookten we ons potje. Nu hebben we net gekeken naar een mooie grappige film. We zullen nu gaan slapen, want onze oogjes vallen bijna dicht van onze mooie leuke dag die we gehad hebben. Hopelijk komen er nog zo’n dagen en zo’n uitstap zullen we zeker nog eens maken.
Lala salama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten