Blijkbaar hebben we onze wekker uitgeschakeld, want toen we wakker werden was het al 7.00 uur. Dat hebben we nu nog nooit meegemaakt. Al snel werd duidelijk dat we goed hadden geslapen, want het was heel wat frisser vandaag. We waren gelukkig nog ruim op tijd op school, want alles had precies vertraging vandaag.
De parade duurde een heel stuk langer vandaag. Dit komt door het hijsen van de vlag, maar ook door de speech van de directeur. Die had vandaag namelijk veel te melden. Eén ding was onder meer: twee Canadezen hadden namelijk tijdens hun vakantie in the village een afvulput gemaakt. Zo kunnen de mensen hun dorp proper houden en leren ze recycleren. Met alle kinderen trokken we naar daar en zongen we een lied voor hun. Er werd ook duidelijk gemaakt in welke vuilnisbakken de kinderen en leerkrachten wat moeten gooien enzovoort. Het is wel leuk om te weten dat deze mensen door ons met het project kennis hebben gemaakt. Enkele weken geleden kwamen we ze tegen tijdens een sportnamiddag en deden we een babbel rond ons vrijwilligerswerk. De man vertelde ons dat zijn vrouw graag zou helpen in de school en hij zelf ook. Vorige week merkten we dan op dan ze aan het helpen waren met het bouwen van de nieuwe kleuterklas en het maken van een afvalput. We zijn blij dat deze mensen zich tijdens hun vakantie hebben ingezet voor school. Een dikke pluim voor hen!
Door deze omstandigheden kon de godsdienstles niet doorgaan en moesten alle kinderen meteen naar de klas. Zo konden we snel aan het werk gaan, want we hadden namelijk een drukke agenda. We wilden vandaag alle jonge kinderen aan bod laten komen door hun de twee spelletjes te laten spelen. Al snel merkten we dat we met de jongsten aan het werken waren, want alles verliep veel trager en moesten we het met handen en voeten uitleggen. We schakelden ook even de hulp in van een voorbijgaande leerkracht. Die kwam het spel dan uitleggen in het Kiswahili. Dit lukte veel beter en de kinderen amuseerden zich. Sommige tongen hingen op de tafel, andere zaten met hun mond open. Dit zorgde voor grappige momenten, want af en toe was er wel eens een vliegje die de mondopening van een kleuter gevonden had.
In de namiddag was het weeral veel te warm. Alle kinderen waren aan bod gekomen en zo hadden we tijd om uno aan te leren aan class 8. In het begin speelden we het spel met vier, op het einde zaten we met een groep van 10. Ze amuseerden zich te pletter en wilden het telkens opnieuw spelen.
Plots zagen we dat de kinderen uit class 2 aan het leren waren over tijd. We zagen de juf klokken op het bord tekenen en de kinderen moesten zeggen hoe laat het was. Wij hielpen haar een handje door haar een grote plastieken klok te geven en de kinderen een kleintje. Dit hadden we zien liggen op de zolder. Ze was superblij dat we haar hielpen en ook de kinderen vonden het leuk om zelf de klokjes de manipuleren.
Daarna was het tijd om met de oudste klassen naar the beach te gaan. We hadden heel veel plezier onderweg, want we leerden de kinderen wat Nederlands en zij leerden ons wat Kiswahili. Dit zorgde voor heel wat hilarische momenten. Al snel was het tijd om ons wat op te warmen. We deden aan airobic, we speelden napoleon, we dansten wat en om af te koelen (wat nodig was) namen we een duik in de zee. In het water speelden we ook enkele kleine tikspelletjes. Zowel wij als de kinderen hadden heel veel plezier. James, de leerkracht daarentegen vond het minder leuk, want hij had namelijk zijn zwembroek vergeten. Hij beloofde ons dat hij de volgende keer deze veilig zou opbergen in school, zodat hij kan zwemmen. We zullen het hem zeker doen herinneren!
Achter het zwemmen trokken we al zingend, dansend en lachend naar de school, waar we afscheid namen van alle kinderen en leerkrachten. Eenmaal thuisgekomen gingen we even een praatje slaan met de mevrouw van het project en zij bracht ons dan naar de winkel, want onze koelkast was opnieuw geplunderd. We hadden wel geluk dat de winkel nog open was en dit voor een halfuur. We namen alles wat we nodig hadden en we hoopten dat we zouden toegekomen met het weinige geld dat we mee hadden. Vol spanning volgden we alles mee op de computer en wat bleek…? We hadden namelijk 500 Chilling te kort. Al snel schrapten we enkele dingen van ons lijstje, maar de 20 liter water dat we mee hadden konden we namelijk niet missen. We stonden dan maar ons brood, douchegel en kaas af, maar al snel werden we geholpen door een vriendelijke meneer. Hij bood ons 500 Chilling aan. Zo konden we alles meenemen naar huis. Onderweg stopten we ook nog even aan bank, want deze keer was er geen powercut.
Nu zullen we nog iets gaan drinken in Ushago en in Tandouri en daarna kruipen we onder de wol.
Daag iedereen !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten