Jambo iedereen! Maandag 26 april 2010

We konden beiden niet lang slapen vandaag, want we zijn allebei wat gestreseerd voor de komende dag. Zullen we nu vanavond kunnen vertrekken richting Schiphol of niet? Dit is een vraag die ons elke dag door het hoofd spookt. Net zoals vele andere vragen in verband met onze stage. Maar veel kunnen we niet doen, enkel afwachten.

Vandaag zal echt opnieuw een verloren dag worden tot dat we echt zeker zijn van ons vertrek. Dus zullen we niet al te ver moeten lopen. Indien we niet hoeven te vertrekken vandaag zullen we nog een kijkje nemen in de lokale winkeltjes enkel looky looky.

Hopelijk weten we snel iets meer en kunnen we jullie op de hoogte houden, maar hier is het nu wel schimmeling alom (geleerd in Kenia).

See you later !


Ter informatie:

Vanmiddag rond een uur of 16.00 kregen we eindelijk nieuws dat we morgen naar huis kunnen. Rond 2.00 uur komt de taxi ons halen en gaan we richting Mombasa., want om 6.00 uur morgenvroeg hebben we onze vlucht en komen we aan rond 7.00 uur in Nairobi. Daar moeten we tot 8.10 uur wachten en dan hebben we onze vlucht naar Schiphol, waar we rond vier uur onze familie in onze armen kunnen sluiten.
Deze middag zijn we nog even naar Ukunda geweest om voor de zoveelste keer afscheid te nemen van de familie en deze voelde het precies echt aan. De familie en wijzelf stonden met de tranen in de ogen en maakten snel dat we weg waren, want anders gingen we uitbarsten in tranen.
Nu zoeken we nog even onze laatste spullen bij elkaar, zodat we deze avond op ons gemak zijn en nog voor de laatste keer kunnen genieten van Shakatak voor een paar uren, want we zullen dit echt missen.

Niet alleen dit zullen we missen ook het lesgeven, alle vriendelijke kinderen, mensen, de omgeving, het eten, onze woonplaats, onze goede vrienden en nog zoveel andere zaken. Maar één ding weten we zeker, we laten ze hier niet achter want we zijn er zeker van overtuigd dat we een verlengstuk zullen breien aan dit prachtige avontuur die we hier drie maanden en bijna twee weken hebben kunnen beleven.

Na drie maanden en twee weken zal het ook weer wennen worden om ons aan alles en iedereen aan te passen. Het harakaraka leven zijn we niet meer gewoon, want alles gaat hier polé polé.

Asante sana (dank je wel) aan alle mensen die ons steunden doorheen ons verblijf hier! We zijn jullie eeuwig dankbaar voor wat we hier hebben kunnen realiseren en bereiken. Ook al waren het soms maar kleinigheden, hier in Afrika wordt alles dubbel en dik geapprecieerd.
Nogmaals asante sana en misschien komen jullie ooit naar hier om dit met je eigen ogen te zien en dragen jullie een steentje bij, want we zijn er zeker van deze mensen verdienen dit.

Tot in België iedereen!